Μπαρκχάουζεν, Χάινριχ

(Heinrich Barkhausen, Βρέμη 1881 – Δρέσδη 1923). Γερμανός φυσικός. Ανέπτυξε την επιστημονική σταδιοδρομία του στη Δρέσδη ως καθηγητής της Φυσικής στο Πολυτεχνείο της πόλης. Το 1919 ανακάλυψε το μαγνητικό εκείνο φαινόμενο που σήμερα είναι γνωστό με το όνομά του. Το επόμενο έτος, με τη συνεργασία του Κουρτς, διεξήγαγε σημαντικές έρευνες επί των τριόδων και διαπίστωσε ότι με ειδικές συνθήκες (εσχάρα με θετικό φορτίο και πλάκα με αρνητικό) οι θερμοϊονικές αυτές λυχνίες εκπέμπουν υπερβραχέα κύματα. Οι παρατηρήσεις αυτές απέκτησαν μεγάλη σημασία στις μελέτες για τις τηλεπικοινωνίες με μικροκύματα. φαινόμενο Μ. Το φαινόμενο συνίσταται στο γεγονός ότι η μαγνήτιση ενός μεταλλικού σύρματος δεν είναι συνεχής, αλλά διακοπτόμενη. Η ένταση μαγνήτισης δηλαδή δεν μεταβάλλεται κατά συνεχή τρόπο αλλά κατά μικρά άλματα (άλματα του Μ.). Το φαινόμενο αποδίδεται στη μικροκρυσταλλική δομή του υλικού.